Jezus heeft het over de smalle deur die toegang geeft tot het koninkrijk van God. Het koninkrijk van God: wat kunnen we ons daarbij voorstellen?  Is dat: een groot groen landgoed in Engeland met wekelijkse jachtpartij, of een blauwe hemel in Zuid Frankrijk met een pastis in de schaduw van de platanen. Het rijk Gods is geen territorium. Ook geen groot kasteel. Er is geen koning of keizer die het daar voor het zeggen heeft. Het rijk Gods bestààt niet, als zodanig. Het is veeleer een gebeuren. Het gebeurt onder mensen. Hier en daar. Als een zeldzame bloem die hier of daar de kop opsteekt tussen de straatstenen. Het nieuwe leven dat zich toont. Wie het merkt komt onder de indruk van de schoonheid ervan en tegelijk van de kwetsbaarheid. Dat nieuwe leven heeft alles te maken met wat we rijk Gods noemen.

Illusie of utopie ?

Het is geen gezellige tekst die we te horen krijgen. Misschien komt dat omdat de ontknoping naderbij komt. Jezus is namelijk op tocht naar Jeruzalem. Het centrum van de joodse gemeenschap. Hier moet het duidelijk worden wat het betekent leerling van Jezus te worden. Het is de vraag die als een rode draad door Jezus’ tocht naar Jeruzalem loopt. Leerling zijn heeft alles te maken met het rijk Gods waar Jezus het over heeft.

Het rijk Gods is niet: een groot landgoed in Engeland of  Zuid Frankrijk. Er is geen koning of keizer die het daar voor het zeggen heeft. Het rijk Gods bestààt niet. Het is geen aparte plaats ergens op een idyllisch eiland. Het is geen territorium. Het is ook niet een andere wereld hierboven. Het is veeleer een gebeuren. Het is als een zeldzame bloem die af en toe de kop opsteekt tussen de straatstenen. Even trekt het je aandacht, maar weinigen zien het. Wie het merkt komt onder de indruk van de schoonheid en de kwetsbaarheid. Het rijk Gods is geen instituut van welke kerk ook. Het gebeurt waar gerechtigheid geschiedt.

Wat een intrigerend beeld in die eerste lezing: een vrouw, bekleed met de zon en de maan aan haar voeten, en een kroon van twaalf sterren. Mysterieus is dat. Toch is de kern van de zaak vrij duidelijk. Het boek Openbaring waaruit de tekst is genomen, is geschreven omstreeks het jaar 100. De eerste christenvervolgingen zijn reeds losgebarsten in Rome, en men voorvoelt dat het ergste nog moet komen. De verteller schildert in vreeswekkende beelden de botsing tussen de heersende samenleving en de kleine groepen christenen. Het stelt deze botsing voor als een strijd op leven en dood.

Maria, Koningin ten hemel opgenomen, is één van de vele titels die Maria doorheen de eeuwen gekregen heeft…

Ik weet niet of u zich de Marialitanie nog herinnert die wij vroeger baden met de vele aanroepingen van Maria die wij beaamden  met ‘Bid voor ons’

De meest gekende litanie is die van Loreto die werd goedgekeurd door de katholieke kerk in het jaar 1587.

De Dominicanen gaven tijdens hun generaal kapittel in 1615 in Bologna het bevel om deze litanie op zaterdag na het Bureau in alle kloosters te reciteren aan het einde van de gebruikelijke "Salve Regina".

En zij vroegen de toevoeging van de aanroeping : ”Koningin van de heilige Rozenkrans”

Jezus is onderweg naar Jeruzalem. Het is een hele reis. Onderweg doen zich allerlei ontmoetingen voor. Mensen komen bij Jezus omdat ze in de ban zijn geraakt van zijn persoonlijkheid. Wanneer ze echter te kennen geven dat ze hem willen volgen krijgen ze een waarschuwing voorgeschoteld. Hem volgen kan niet zonder heel concrete consequenties.

Het vuur maakt het hout zo mooi als het vuur zelf

Het evangelie van Lucas is één lange reis naar Jeruzalem. Onderweg gaat Jezus in gesprek met de mensen, hij klaagt schijnheiligheid en hebzucht aan, hij vertelt parabels en geeft de raad om onbezorgd en vertrouwvol te leven. In de evangelielezing van vandaag gaat het er heftig aan toe: vuur dat moet branden, een doop die moet ondergaan worden, geen vrede, maar verdeeldheid en familieruzie! Spoort dit wel met de boodschap van liefde en vrede?

Vroeger in het evangelie hoorden we al dat het optreden van Jezus conflicten uitlokte. Na zijn preek in de synagoge van Nazaret hadden de toehoorders Jezus de stad uitgedreven om hem in de afgrond te duwen. Toen ging hij midden tussen hen door en vertrok. Jezus wist dat hij een ongemakkelijke boodschap bracht die weerstand opriep bij de toehoorders en tot verdeeldheid zou leiden. Maar moest hij dan zo scherp zijn en de profeet Micha citeren: “De zoon veracht zijn vader, de dochter verzet zich tegen haar moeder, de schoondochter tegen haar schoonmoeder, en huisgenoten blijken vijanden.”

Tot een man die elke dag zijn echtgenote bezocht die met de ziekte van Alzheimer was opgenomen in een rusthuis, zei een verzorgster: “Weet u, meneer, het is niet nodig om elke dag uw vrouw te bezoeken. Ze herinnert zich toch niets meer, en weet niet meer wie u bent.” De man bekeek de verzorgster met verbazing en antwoordde haar: “Ik weet dat mijn echtgenote me niet meer herkent maar door haar elke dag te bezoeken, erken ik haar in haar waardigheid als echtgenote, want ik weet nog wie zij is. Zij is mijn vrouw, diegene van wie ik mijn hele leven gehouden heb en die ik nog bemin vandaag, ook al is ze afwezig, ook al is haar geest niet meer bij ons. Niemand kan de mooie jaren die we samen hebben beleefd en het gezin dat we samen hebben opgebouwd van ons afnemen. Dus mevrouw, wat u er ook van denkt, sta me toe te zeggen dat ik haar elke dag bezoek zal blijven brengen tot het moment waarop ze het tijdelijke voor het eeuwige verwisselt, want het is zo dat ik haar mijn trouw betuig. Ik hoop dat u dat zal begrijpen.”

De bril van Lukas

Er zijn mensen die hun bril boven op hun hoofd zetten. Willen zij naar de wolken kijken, of is het uit schrik dat de hemel op hun kop zal vallen ? Zien zij daarmee iets wat mij ontgaat ? Is hun blik wijder, een groter perspectief ? Ik weet het niet. Het ziet er altijd wat vreemd uit.

Lukas draagt ook een bril. Maar niet boven op zijn kop. Van in het begin van zijn evangelie voel je dat hij een dubbele focus heeft. Hij ziet heel kortbij en scherp. Hij ziet mensen die ongezien zijn. Arme mensen, mensen met groot verdriet, mensen aan de rand, zieken, melaatsen, lammen, herders, mensen die honger lijden, die beschimpt, gemarginaliseerd worden. Ik heb mij dikwijls afgevraagd hoe bij iemand zo’n gevoeligheid kan ontstaan, niet enkel een eerste medelijden, maar een gevoeligheid die een beslissing teweeg brengt in iemands leven. Lukas zal uitdrukkelijk voor die mensen kiezen. Dat wordt bij hem een levenshouding, een vorm van geloven. Voor hen zoekt hij een boodschap die betekenis zal krijgen. Nu, en straks.