Kom dichterbij  - Zingen rond Advent, Kerst en Nieuwjaar
Onder leiding van fr. Bernard De Cock, prior.

Drie grote momenten rond de jaarwende vertolken sinds mensenheugenis het verlangen naar nieuw leven. Advent : intens uitzien naar de komst van de Messias. Kerstmis als de godsgeboorte in een  kwetsbaar kind. Nieuwjaar en de Wijzen uit het Oosten als de universele erkenning en begroeting. De christelijke traditie bergt voor deze periode een schat aan uitzonderlijke liturgische liederen. Elk jaar brengt zij mensen samen om voluit Advents- Kerst- en Nieuwjaarsliederen te zingen. De avond is geen concert. Samen zingen is wat wij uitdrukken. De dominicaanse gemeenschap nodigt iedereen uit – met of zonder stem – om samen die hoop te zingen. Met orgel, instrumenten en poëzie. 

In de kerk van de Dominicanen – Vrije toegang en bijdrage

Bekering

Erg zachtzinnig is het taalgebruik van Johannes de Doper niet. En dat het volk massaal vanuit Jeruzalem, Judea en de Jordaan­streek naar hem kwam luisteren, zoals Mattheüs suggereert... daar heb ik zo mijn twijfels over. Vergeet niet dat Johannes de Doper een wat zon­derlinge figuur was die in de woestijn rondzwierf. Dat is nu niet de plaats waar mensen massaal eventjes naartoe trekken voor een dagje-uit.

Heel anders van toon was onze eerste lezing. Jesaja schildert een idyllisch tafereel waarin "de wolf en het lam samenwonen, de panter zich neervlijt naast een geitje, het kalf en de leeuw in dezelfde weide rondhuppelen en kinderen risicoloos in de buurt van een slangen­nest kunnen spelen". Ik vrees dat ook dit poëzie­program­ma destijds geen hoge kijk- en luistercijfers haalde.

Harten-Koning

Boven het hoofd van de gekruisigde Jezus hing de reden van zijn veroor­deling: Jezus, koning van de Joden, in maar liefst drie talen: het Hebreeuws, en de twee wereldta­len van toen, het Grieks en het Latijn. Over die tekst was enige herrie geweest, maar Pilatus had alle kritiek van tafel geveegd: 'Wat ik geschreven heb, blijft geschreven' (Joh. 19,19-22). Jezus had tijdens zijn ondervra­ging immers zijn koninklijke pretenties toegegeven (Lc. 23,3; Joh. 18,37).

Ook in hoofde van Pilatus moest een koning over de nodige macht  beschikken om voor zijn volk te kunnen zorgen en vijanden van het lijf te houden. Toen hij Jezus daar voor zijn rechterstoel zag staan, beschuldigd van koninklijke ambities en opruiing tegen de keizer (Lc. 23, 2+5), had hij zo zijn twij­fels. Hij kon zich die man niet voorstellen als een ko­ning-hoog-op-zijn-paard omringd door legerscharen. Naar het schijnt was hij een week eerder op een ezeltje in Jeru­za­lem aange­komen. Het was dan ook erg dom van die Jezus om tijdens zijn proces toe te geven dat hij koning was. Dat was vragen om de doodstraf. 'Zot zijn doet geen zeer' moet Pilatus gedacht hebben toen hij als reden van de veroorde­ling 'Kon­ing van de Joden' op­schreef.

Hendrik Van Moorter

De zondagslezingen in begrijpelijke taal uit Oud Testament en Paulus voor het A-, B- en C-jaar zijn compleet nu ook Paulus A-jaar verschenen is. De teksten werden herschreven door psychiater en lekendominicaan, Hendrik Van Moorter, enthousiaste medewerker van Catechesehuis. De definitieve tekst kwam tot stand met de medewerking van een vaste ploeg.  De Bijbellezingen ontstonden in een ver verleden. Taal en cultuur van toen is nu vaak moeilijk te begrijpen. Daarom nam Catechesehuis het initiatief om de lezingen te herschrijven in een begrijpelijke taal, natuurlijk trouw aan de oorspronkelijke betekenis.  Alle lezingen worden ingeleid om auteur, context en inhoud beter te begrijpen. Het is dan ook wenselijk om die inleiding mee voor te lezen. De zes boeken zijn bedoeld als lectionarium voor de zondagsliturgie. Daar komen ze ten volle tot hun recht. Het gehele pakket is momenteel uitzonderlijk verkrijgbaar aan een gunstprijs van 30 euro. De boeken kunnen besteld worden door te klikken op www.catechesehuis.be

Spotten met levensvragen

De Evangeliën vertellen ons veel over Jezus' debatten met de Farizeeën. We weten dat Jezus vaak boos op hen werd. De evangeliën vertellen ons minder over zijn contacten met de Sadduceeën. Bij hen is Jezus korter, maakt Hij zich er vlugger van af. Waarom?

De Sadduceeën waren de hogepriesters, de aristocraten, de rijken, de intellectuelen. De opstanding van de doden? Het betekende niet veel voor hen. Het geloof in de opstanding was het geloof van de Makkabeeën, het geloof van de Joodse revolutionairen tegen de Griekse indringer, die de specifieke cultuur van de volkeren wilde vernietigen en alle landen wilde helleniseren. In feite was het een cultuuroorlog. De Sadduceeën hadden echter geen interesse in de revolutie tegen de Romeinen. Hun grootste belang was om hun positie en de tempel te behouden tegen de Romeinse indringer. Zij waren de mannen van de status quo.

De meesten onder ons komen al lang niet meer tijdens het weekend naar de kerk, alleen omwille van de zondagsplicht. Het is een vrije keuze geworden. We komen hier samen om gesterkt te worden in ons geloof, om ons te laten inspireren door het woord van de Schrift, om even halt te houden in ons leven en te zoeken naar wat er echt toe doet. Wat ons daarbij samenbindt als gemeenschap, onze communio, is de levende aanwezigheid van de Heer in ons midden. Elke week worden hier ook teksten voorgelezen ter overweging of ter bemoediging, of verhalen waarin we onszelf kunnen herkennen, of spreuken van levenswijsheid. Vandaag hebben we weer geluk. De boodschap die ons vanuit de lezingen toewaait, doet deugd.

Wie ooit slachtoffer is geweest van geweld en onrecht, weet wat het betekent om geen verweer te hebben, wanhopig te zijn en afhankelijk van anderen wiens hulp je nodig hebt omdat je het alleen niet meer aankunt.    Wie slachtoffers beluistert, wordt diep getroffen door de traumatische gevolgen van roekeloze bestuurders die kinderen en bejaarden van de weg maaien,  soldaten die verkrachten, mensensmokkelaars die wanhopigen gebruiken voor eigen gewin, rechters die gefolterden tot zwijgen brengen, treiteraars die er plezier in vinden om te blijven pesten, gewetenloze bedrijfsleiders die de natuur verontreinigen en de gezondheid van mensen kapot maken.

De Dominicaanse Lekengemeenschap Vlaanderen  organiseert een vormingsprogramma voor vrouwen en mannen die zich door een gelofte aan de Orde van de Predikbroeders willen verbinden. Dit vormingsprogramma staat ook open voor iedereen die zich wil verdiepen in de Dominicaanse spiritualiteit.

Een pleidooi voor collectieve veiligheid in de wereld
Tom Sauer, prof. UAntwerpen, departement Politieke Wetenschappen
De oorlog in Oekraïne – in Europa – doet ons bredere vragen stellen over hoe interstaatse oorlogen (oorlogen tussen staten) in de toekomst te voorkomen. Professor Sauer tracht te verklaren waarom Poetin zo handelt. Wordt Rusland gedreven door expansionisme en door macht ? Of voelt Rusland zich in de hoek geduwd door de NAVO, voelt het zich onveilig, en reageert het als een kat in het nauw ? Of heeft Poetin schrik dat democratie zou komen overgewaaid vanuit Oekraïne ? Tom Sauer houdt een pleidooi voor een veiligheidsorde gebaseerd op de notie collectieve veiligheid (= inclusiviteit) in plaats van een keihard machtsevenwichtsbeleid. Conferentie in het Nederlands met simultaanvertaling naar het Frans. Deelname 10 €.

Op deze eerste adventszondag mogen we weer dat prachtig visioen van Jesaja horen. God wijst de volken de weg en ze betreden zijn paden. Recht wordt gedaan en alle oorlogswapens worden omgebouwd tot werktuigen voor de landbouw. Zwaarden tot ploegscharen, speren tot sikkels. Niemand die nog oorlog leert.

Voor de joden staat Jeruzalem symbool voor deze droom van recht en vrede. De liturgische kalender houdt ons bij het begin van de advent deze droom weer voor ogen. Ongeacht de concrete omstandigheden waarin we leven. In weerwil van het geweld en de oorlogen die op zovele plaatsen in onze wereld mensen teisteren. Misschien is het wel juist in dergelijke omstandigheden van belang dat we ons die droom herinneren. Dat we ons herinneren waartoe we opgeroepen worden. Misschien is het de wijsheid van de liturgie om ons ervoor te behoeden mee te gaan in de dodelijke logica van geweld, die zo gemakkelijk de overhand neemt.

Een Kerk in tijden van crisis. Hoe overleven christenen ?
Mathijs Lamberigts, prof. Kerkgeschiedenis Fac. Theologie & Religiewetenschappen KULeuven 

Zekerheid versus vertrouwen

Wij, westerlingen, zijn mensen die voortdurend streven naar zekerheid op heel veel terreinen.  Voor alle mogelijke gebeurtenissen maken we draaiboeken, voor terugkerende  voorvallen hebben we procedures ontwikkeld.  Voor mogelijke schade aan have en goed dekken we ons in met verzekeringen allerhande, om mogelijke relatiebreuken te ondervangen stellen we een huwelijkscontract op, om eventuele schadeclaims te ondervangen dekken verantwoordelijken zich in via een afkoopsom.

Ook op geloofsvlak is een hang naar zekerheid ons niet vreemd.  Een geloofsbelijdenis kan functioneren als een set van stellingen over wie god is en wat hij – volgens het contract dat wij hem voorleggen - hoort te doen.    Ook sacramenten horen soms thuis in die hoek: als ik god aan mijn kant weet, versterkt mij dat in mijn zinzoeken.  En sommige geloofsgenootschappen lijken wel te beschikken over een rode telefoonlijn die hen rechtstreeks toegang geeft tot de bron, tot Jezus en tot de Vader zelf.

Broeders en zusters,

In de herfst is er altijd, wat in Canada ‘de Indiaanse zomer’ heet en bij ons ‘de zomer van Sint-Maarten’: een zonnige en heel zachte periode die volgt op de eerste herfstkoude. En de liturgische kalender stelt ons ook haar ‘Indiaanse zomer’ voor: Allerheiligen, het feest van de levenden, in een periode, waarin althans in onze streken, het leven uit de natuur lijkt te wijken.

Voor vele tijdgenoten is Allerheiligen echter verbonden met de dood en wordt vaak verward met de gedachtenis van de doden. Ook Halloween met zijn levende doden draagt bij tot de verwarring tussen leven en dood. Maar dat is echt wel het tegenovergestelde van wat we vandaag vieren. Allerheiligen nodigt ons uit te geloven dat heiligheid – zowel die van u als die van mij – erin bestaat om ‘levende stervelingen’ te worden.

 Een ticket voor de hemel?

Associeert U het begrip “farizeeër” met schijnheiligheid of met nog andere negatieve eigenschappen? Dan verwondert het u misschien als ik zeg dat farizeeërs in hoog aanzien stonden in de Joodse gemeenschap. Deze groep, in zekere zin ook een politieke partij, was ontstaan als reactie tegen de Grieks-Romeinse tendensen die door rechtgeaarde joden beschouwd werden als verloedering. Het waren mensen die hun godsdienst zeer plichtsgetrouw beleefden. De figuur die Lucas ons presenteert, was nog plichtsgetrouwer dan wat officieel voorgeschreven was: hij vast niet eenmaal, maar tweemaal per week, en geeft 10 % van zijn inkomen aan de armen! Voorzeker een achtenswaardig iemand!

Daarom neemt Jezus hem als tegenbeeld van de tollenaar.

“Wat zeg je?" was een opmerking die ik als kind vaak hoorde van mijn ouders als ik een cadeautje kreeg van hen of van iemand anders. Dat was hun manier om me eraan te herinneren "dank je wel" te zeggen! Door "dank je wel" te zeggen, druk je je dankbaarheid uit voor de resultaten die het gevolg zijn van de inspanningen van iemand anders. Dankbaarheid maakt niet alleen dat je je beter voelt, het geeft je ook onverwachte krachten.

Maar om dankbaar te zijn, moet je je de onvoorwaardelijke hulp die we ontvangen, herinneren en erkennen. Om je iets te herinneren, moet je in het licht van eerdere ervaringen actief terugdenken aan een specifieke persoon of gelegenheid.

Onze relatie met God is sterk afhankelijk van ons herinneringsvermogen. Omdat Hij voortdurend aan ons denkt, spoort God ons aan Hem te gedenken. Oprechte aanbidding van God vereist de bewuste en gewilde daad van herinnering. Gedenken inspireert ons om te bidden, te vereren en nederig te zijn.

Hoe te leven met verdeeldheid in de kerk? Waartoe worden we opgeroepen?
Bruno Cadoré, o.p., voormalig Magister-generaal van de Orde van Predikers

« Waar twee of drie in mijn naam vergaderd zijn, daar ben ik in hun midden’ » Mattheüs 18.20. Dit troostende vers onthult tegelijkertijd het groot aantal verschillende soorten bijeenkomsten in de naam van Christus. Zij denken en handelen niet allemaal op dezelfde manier. Religie en geloof verenigen mensen en veroorzaken feitelijk ook spanningen en verdeeldheid. Een pijnlijke constatering als je bedenkt dat het Evangelie steun en toewijding aan de anderen voorstaat en eenheid in Christus. Fr. Bruno Cadoré is door zijn wereldwijde ervaring als Magister-generaal van de Orde van Predikers - hij bezocht intensief meer dan 80 landen - goed geplaatst om ons te begeleiden bij de vraag: waartoe roept die verdeeldheid binnen de Kerk ons op ?
Conferentie in het Frans. Deelname 10 €